Tweede jeugd.
In Zwarsick’s zeventien eigen songs beginnen deze Engelse en Nederlandse veteranen vanuit de blues, maar ze voegen daar forse scheuten rock aan toe, vooral in de krachtige ritmes en de gitaarsolo’s.
Hans Loos – drums/percussie, Arie van Duijvenvoorde – contrabas/toetsen/percussie, Aad Zuijderduijn – akoestische en elektrische gitaar, Gary Spencer – gitaar/mandoline/omnichord, Paul Eckersley – zang plus Arie van der Plas mondharmonica houden toch niet van grenzen, want ook de invloed van jazz is hoorbaar in de soms schijnbaar geïmproviseerde songs. Dat pakt vaak heel goed uit, maar ze bewandelen een dunne lijn: uitzondering Get It On wordt niet meer dan een misschien spontane, maar voor een buitenstaander ook richtingsloze spoken word-improvisatie.
Opvallend zijn de in bijna alle songs tegen elkaar in spelende drummer Loos en bassist Van Duijvenvoorde, die op die manier zorgen voor gelaagde, vaak hoekig swingende ritmes. Die worden daarmee medebepalend voor de ook door gitarist/toetsenist Spencer effectief opgetrokken dreigende sound. Zuijderduijns vaak gepijnigd klinkende gitaarsolo’s versterken die nog. Eckersley’s zang doet dat ook, juist doordat hij door de er vanaf druipende emotie soms de grens van mooi of lelijk voorbij is.
Deze uiterst vitale oudere jongeren spelen geïnspireerd tot en met de langzaam aanzwellende afsluiter Serenade For 2. Zij zullen weliswaar onder meer geïnspireerd zijn door giganten als Captain Beefheart en Tom Waits, maar creëren op deze reïncarnatie van Zwarsick Jam vanuit de studio’s van The Box in Katwijk een overtuigende sound die eigen en internationaal is.
***1/2