Om van te houden.
Op haar tweede hier gedistribueerde cd trekt Kris Delmhorst de lijn van Five Stories door. Met opnieuw o.m. drummer/co-producer Billy Conway, bassist/gitarist Andrew Mazzone en gitarist Jabe Beyer uit de Bostonse scene doet Delmhorst op deze thematische cd verslag van de teloorgang van een liefde.
Bijgestaan door toetseniste Julie Wolf (ex-Ani DiFranco) en zanger/gitarist Mark Erelli beschrijft ze in twaalf songs alle stadia van de verbijstering, het opnieuw proberen en de wanhoop veroorzaakt door haar wens te breken met haar partner.
Muzikaal en qua metaforen put Delmhorst daarbij vaker dan op haar vorige letterlijk uit folk en Appalachian country. Ook zingt ze een aantal stemmige ballads, waarbij ze haar daarin wél zeer persoonlijke teksten ondersteunt met evocatieve, aan haar stemmingen ondergeschikte muziek.
In een autobiografisch verslag, waarbij ze noch haar ex, noch zichzelf spaart, gaat ze met de luisteraar op zelfonderzoek, waarbij ze haar emoties eerder aantoont dan benoemt. Het voornemen zich voortaan te gedragen als de wind en niet meer als een vaantje levert in Weathervane bijvoorbeeld precies het omgekeerde op van Delmhorsts woorden: haar recitatieve zang en de in mineur echoënde gitaar laten horen dat ze zichzelf niet gelooft.
Ook in andere nummers keert ze zich vaak nietsontziend binnenstebuiten. Met haar omfloerste, weemoedige stem smeedt ze ze daarbij aaneen tot een beklemmend geheel. Uiteindelijk ziet ze de storm voorbijtrekken in het van zeemansmetaforen voorziene slotnummer Mingalay en kan ze op weg naar een nieuw begin.
***1/2
Geplaatst in Heaven 27, november-december 2003/no. 6