Intense klaagzangen.
Clarence Bucaro’s belangstelling voor muziek werd pas gewekt toen hij op college zat, en hij begon de opnamen voor zijn debuut Sweet Corn dan ook een dag nadat hij zijn diploma had gekregen.
Net als dat debuut werd deze tweede cd geproduceerd door een van New Orleans best bewaarde geheimen, singer-songwriter Anders Osborne. De twee toeren regelmatig samen en in de twaalf nummers is te horen waarom.
Net als Osborne, die op zijn laatste cd Ash Wednesday Blues al even akoestisch opereerde, koppelt Bucaro een romantische geest aan een sterke sociale bewogenheid. In opener Of A Trade klaagt hij de uitbuiting van kinderen aan en Wartime Prayer doet met zijn sterk bezwerende cadans denken aan Woody Guthrie.
Zijn folky akoestische gitaar, maar ook het spel van zijn drummer/percussionist, gitarist én de door Osborne meegebrachte New Orleans-bassist Matt Perrine vloeien in intieme nummers samen met losse jazzy blazers.
Die bepalen naast Bucaro’s scherpe, nasale stem de sfeer, omdat ze hem zowel in de chorussen als in de solo’s effectvol ondersteunen en in bijna in ieder nummer soleren.
Zo schept Bucaro met de zich in zijn dienst stellende Osborne een melancholieke atmosfeer, met uitzondering van het direct door New Orleans geïnspireerde Sweet on You. Zingend over zijn hoop op een betere wereld, zijn angst voor de dood, maar ook over zijn ongebroken geloof in de liefde bewijst hij dat ingehouden toch fel kan zijn.
***1/2
Geplaatst op www.popmagazineheaven.nl bij Heaven n0. 32, september-oktober 2004/no. 5