Als een huis.
Zangeres/pianiste Marcia Ball is in Louisiana een constante factor in kwantiteit én kwaliteit, zowel op plaat als live. Hoewel buiten die staat en Texas niet erg bekend, bracht zij sinds 1978 veel door (Amerikaanse) critici bejubelde platen uit. Haar eerste live-cd bevat een optreden voor de Public Broadcast Service, de Amerikaanse NPS.
Ball start met swingende rhythm ‘n’ blues, gevolgd door een funkende shuffle, beide van eigen hand. Zelf kondigt ze nummer twee zo aan: ‘Í hope we can get you dancing, ‘cause that’s what we’re here for’, al doet ze zichzelf daarmee tekort.
De veertien songs op haar live-cd laten namelijk de combinatie van haar invloeden horen: het pianospel van New Orleans-legende Professor Longhair en zangeres en Toussaint-protegé Irma Thomas, New Orleans’ Queen Of Soul. Zo ontwikkelde zij naast een swingende eigen pianostijl met invloeden uit boogie-woogie, funk en rhythm ‘n’ blues ook haar zang.
Gesteund door haar adequaat swingende, zevenkoppige band (inclusief drie blazers), laat ze veertien van haar klassiekers horen, inclusief Louisiana’s alternatieve volkslied over de grote overstromingen, Randy Newman’s Louisiana 1927.
Ball koppelt daarbij speelplezier aan kunde: energiek up-tempowerk wisselt ze af met ballads. Ook daarin laat ze horen meer te zijn dan een geroutineerd entertainer, want ze brengt (ook in nummers van anderen) haar eigen emoties overtuigend over, al mag vriendin Angela Strehli It Hurts To Be In Love (mee)zingen.
***1/2
Gepubliceerd in Heaven no. 38, september-oktober 2005/no. 5