Fijn schuurpapier.
Ooit debuteerde Jeroen Kant met een Engelstalige ep, maar dit is na zijn in eigen beheer uitgekomen cd ’t Komt wel goed zijn tweede Nederlandstalige cd. De muziek van zijn elf composities wortelt overigens sterk in Amerikaanse singer-songwriters en de kale ketelblues van de late Tom Waits.
Zijn Ratten in de schuur (drummer Gino Bombrini, bassist Max van Zutphen, gitaristen Ingmar Spaaij en Willem van Dullemen en toetsenist Frans Verburg) zijn in beide genres even goed thuis. Daarin valt de sfeervolle, rootsy rol op van Verburgs toetsen en Van Dullemens slide en dobro.
Kants teksten en zang zijn direct en overtuigend in de songs over anderen én de onverhuld autobiografische als het titelnummer, Engelengeduld en Bijna thuis. Humor en schrijnende bekentenissen mengend bezingt Kant anekdotes overtuigend, maar thema’s als liefde, dood en gemis met zijn soms onvaste zang ronduit indringend. Zo maakt hij ze persoonlijk en gruwelijk tegelijk.
***1/2
Geplaatst op www.popmagazineheaven.nl bij Heaven no. 74, september/oktober 2011, no. 5