Adele’s 21 is niet te beluisteren via de Amerikaanse versie van Spotify, terwijl Coldplay’s Mylo Xyloto en Tom Waits’ Bad As Me nergens commercieel te streamen zijn.
Waarom eigenlijk niet? Het is een interessante vraag, want de streamers tuimelen over elkaar heen met nog grotere muziekbibliotheken dan de concurrenten. Die zijn gratis beperkt te beluisteren met advertenties en onbeperkt als je een abonnement neemt.
Het antwoord zit hem vermoedelijk toch in dat helaas onvermijdelijke woord ‘ business model’.
Het internet heeft er in ieder geval voor gezorgd, dat ook grote namen zich meer dan vroeger moeten bezighouden met marketingbeslissingen: www.billboard.biz/bbbiz/industry/digital-and-mobile/what-s-the-strategy-behind-coldplay-tom-1005445882.story
Ondertussen vraagt zo’n beetje iedereen rond de muziekindustrie zich af hoeveel streamen nu eigenlijk oplevert. Het is een vraag die al lang wordt gesteld, maar waarover juist de muziekstreamers en de labels zich vol overgave in nevelen hullen. Ze laden in ieder geval de verdenking op zich, dat zij vooral aan hun eigen portemonnee denken.
Dat leidt dus steeds opnieuw tot pogingen via ingewikkelde theorieën tot concrete bedragen te komen:
Een gedetailleerde poging tot vergelijking van de verschillende inkomstenbronnen vind je in het Dossier Crisis in de muziekindustrie:
Wie verdient er nog in de muziekindustrie en wat dan wel?