Klassieker.
Met haar goede debuut Candy Moon brak de Texaans-Nederlandse blueszangeres Dede Priest in 2007 door op de Europese podia. Opgenomen in Nederland met begeleiders als drummer Jody van Ooijen, bassist Roelof Klijn, toetsenist Govert van der Kolm en gitarist Richard van Bergen klonk haar zang behalve bluesy dan ook vooral persoonlijk, ook doordat Priest aan bijna alle songs meeschreef.
In de vijftien songs op deze opvolger verdiept en verbreedt ze die invalshoek, want behalve blues en soul zingt ze hier ook enkele jazzy songs. Opnieuw schreef ze op een na alle teksten zelf. Die ene kwam van de Texaanse zanger-gitarist Harry Bodine, die ook aan de muziek van drie andere nummers meeschreef.
In alle songs creëerden de ook als executive producer vermelde Priest en Erik Spanjers een duidelijk beeld. Daarvoor lokte zij weer de crème de la crème van de Nederlandse rootsscene de studio in, want behalve bovengenoemde muzikanten waren ook gitarist Raymond Nijenhuis, toetsenist Mike Roelofs, drummer JJ Goossens en harmonicaspeler Gait Klein Kromhof van de partij.
Zij moeten een hoop plezier hebben gehad tijdens de sessies, want zij spelen hecht en virtuoos, sfeervol en smaakvol, of zij nu soleren of begeleiden. Door zich in dienst te stellen van de songs ontstaat ruimte die door Priest overtuigend wordt benut. Zij maakt haat niet geringe techniek ondergeschikt aan haar gevoel en zingt haar songs verstild en met de blik naar binnen gericht.
****
Gepubliceerd in popmagazine Heaven 74, september-oktober 2011, no. 5