Hoge toppen.
Zanger/toetsenist Bart de Win’s in eigen beheer uitgebrachte solodebuut The Simple Life kreeg overal juichende recensies, hoewel hij nog altijd vaker speelt als Vaste Man bij folktroubadour Gerard van Maasakkers dan onder eigen naam.
Via de tussenkomst van muze Arianne Knegt raakte ook de Texaanse rocker/producer Walt Wilkins onder de indruk en hij nodigde De Win uit naar Austin, Texas te komen voor opnamen. Begeleid door Wilkins, diens Mystiqueros, Scrappy Jud Newcomb, Kim Deschamps – pedal steel plus Knegt en Tina Mitchell Wilkins – achtergrondzang nam hij daar in twee periodes dertien songs op.
Wilkins en zijn veelzijdige kompanen stellen zich daarin verrassend dienstbaar op, zodat alle aandacht gaat naar De Wins zang en zijn toetsen, die nog prominenter hoorbaar zijn dan op zijn vorige.
Opnieuw maakt hij dertien keer rootsy Americana met folk, jazz, gospel en country als invloeden, maar steeds hebben zijn opnieuw opvallend mooi vloeiende melodieën gelukkig een kenmerkende Europese melancholie.
Daaroverheen zingt De Win over spijt, verlangen, maar vooral over zijn gevonden liefde en geluk. In zijn timing en frasering is zijn achtergrond als docent jazzzang aan het Rotterdamse conservatorium opnieuw goed hoorbaar. Net als in zijn vaak stemmige teksten weet hij zo ook met zijn stem sterke sferen op te roepen.
Doordat Wilkins de essentie van De Wins muziek heeft gerespecteerd én weten te vangen, is deze tweede een meer dan waardige opvolger geworden van dat ook al prachtige debuut.
****
Gepubliceerd in heaven no. 71, maart-april 2011/no. 2