Uitzonderlijk.
Gretchen Peters staat nog altijd bekend als een door country beïnvloede singer-songwriter, maar daar is ook op haar vijfde reguliere cd niet veel van te merken. Zij combineert in de stemmige opener annex titelnummer namelijk gelaagde pop met een autobiografische tekst.
Daarin maakt ze in metaforen de balans op van haar leven en ondanks alles is de boodschap duidelijk: er is geen andere ontsnappingsroute dan vooruit. Het blijkt een karakteristieke ouverture voor tien andere songs die weemoed èn veerkracht ademen.
In haar verhalende teksten schetst zij sterke beelden: de geliefde van een aan gevaar verslaafde matador, een op haar minnaar wachtende vrouw, de vrouwelijke partner van een messenwerper, een serveerster met meer verleden dan toekomst en een kind op de achterbank van de auto. Zij zijn beschadigd door het leven, maar verlangen ondanks alles naar beter, al ligt dat niet altijd binnen hun bereik.
Peters vat haar thematiek mooi samen in slotnummer Little World, waarin ze een huis met een ommuurde tuin bezingt: al is die wereld klein, daar zijn zij en haar geliefde veilig.
Drummer John Gardner, bassist Victor Kraus, gitarist Wil Kimbrough, gitarist/producer Doug Lancio en toetsenist/nieuwbakken echtgenoot Barry Walsh maken Peters’ ballads en mediumtempo songs ook muzikaal indrukwekkend: niet alleen bewijzen ze hun technisch kunnen, maar ook hun talent voor het weglaten.
Zo vloeien tekst en muziek samen tot een perfect geheel, waarin ook de soms aan Bobby Gentry’s Ode To Billy Jo refererende viool en cello de sfeer onheilspellend bepalen.
****