Vlaanderen heeft vanaf vandaag wetgeving die het geluidsniveau reglementeert in openbare gelegenheden. Tot dusver was de wetgeving rond geluid in Vlaanderen gebaseerd op de milieuwetgeving, dus op de hinder die mensen ondervonden van te veel ‘burengerucht’. Onder invloed van een publiek debat over de schade die te hoge volumes op onder meer festivals het gehoor toebrengen, werd de bestaande grondig aangepast aan de realiteit.
Dit jaar is naar goed poldergebruik een overgangsjaar, maar vanaf 2013 wordt er ook gehandhaafd en dus gestraft.
Daarmee is Vlaanderen eens tuk verder dan Nederland, waar het tot nu toe niet verder kwam dan overleg en een convenant…..
Geluid is in Vlaanderen in drie categorieën onderverdeeld, waarbij de gestelde eisen steeds strenger worden:
Categorie 1 heet ‘niet- ingedeelde muziekactiviteit’.
Het maximaal geluidsniveau mag daar niet hoger zijn dan 85 dB(A), maar een meting is niet verplicht.
Categorie 2 heet ‘meldingsplichtige inrichting’.
Daar mag het maximaal geluidsniveau niet hoger zijn dan 95 dB(A). Een constante meting is verplicht over 15 minuten aan de mengtafel. Oordopjes hoeven niet ter beschikking gesteld worden.
Categorie 3 heet ‘milieuvergunningsplichtige inrichting’.
Daar mag het maximaal geluidsniveau niet hoger zijn dan 100 dB(A).
In die gevallen is een constante meting verplicht over een uur aan de mengtafel. In die gevallen is het gratis ter beschikking stellen van oordopjes verplicht. Bovendien is een geluidsplan nodig waar een permanente geluidsinstallatie staat.