Liefde, verlies en winst.
Op zijn tweede solo-cd zingt en speelt Dusty Stray dertien songs. Ze maken alsnog direct nieuwsgierig naar zijn debuut Tales of Misfortune and Woe, want Jonathan Brown a.k.a. Dusty Stray mengt op een eigenzinnige manier folk en country, waarbij ook zijn grote gevoel voor afgeronde melodieën opvalt.
De inmiddels in Nederland wonende Amerikaan nam ze op met Gert-Jan Blom – zingende zaag, guitarron en basharmonica, JB Meijers van De Dijk op drums, percussie, gitaar en zang en producer Kevin Stringfellow (Big Star, the Posies, REM) op bas, piano, toetsen, percussie en zang.
Naar verluidt kent deze cd een voller geluid dan die vorige, maar opvallend is juist het intieme geluid door drie ingetogen, folky duetten met Jesje de Schepper. Ook incidentele bijdragen van René van Barneveld op steel en Pim Kops op accordeon en kraakdoos dragen daaraan bij.
Alleen in het elektrische Not To Me duiken naast een huppelend countryritme invloeden van Neil Young & Crazy Horse op.
Brown geeft zijn intieme songs een tweede laag of tegenmelodie mee, zodat er altijd meer gebeurt dan op het eerste gehoor lijkt. Bovendien fluistert of zingzegt hij zijn teksten over onbeantwoorde liefde, verlies en het geluk dat hem ten deel valt na verlaten te zijn door zijn geliefde. Dat geeft ze een mysterieuze en soms onheilspellende lading. Verder beschikt Brown over een levendige fantasie, waarin hij bijvoorbeeld een uiteraard pratende zeemeermin vangt. Zijn collages in het boekje getuigen tenslotte van een dubbeltalent.
***1/2