Op 21 januari as. komt een nieuwe album uit van Keb’ Mo’: ‘Good To Be’

Daarop zijn behalve invloeden uit de blues ook country-invloeden te horen, net als op ‘Oklahoma’, zijn vorige album.

Zo produceerde hij het samen Tom Hambridge, een grote naam als producer van blues én country, plus country-ster Vince Gill, schreef hij ‘Good Strong Woman’ met Jason Nixx en Jason Grant, twee songschrijvers uit Nashville en nam hij het vervolgens op met Darius Rucker. die zich van de rock van Hootie & the Blowfish via een ongetwijfeld modern bedoeld modern R&B-album tot de country bekeerde.

Rucker’s aanwezigheid lijkt overigens niet al te veel toe te voegen, maar de twee hadden er duidelijk lol in.

Op het overigens aanstekelijk swingende ‘The Medicine Man’ speelde Old Crow Medicine Show dan weer mee, vooral hoorbaar door de door het nummer heen solerende fiddle, terwijl zangeres-actrice Kristin Chenoweth in het laatste nummer opduikt.

Ook heeft Keb’ Mo’ zich gewaagd aan een cover van Bill Withers’ ‘Lean On Me’. Misschien deed hij dat uit bewondering, maar eerlijk gezegd voegt hij er weinig aan toe, al zijn er twee voordelen: het ontbreken van strijkers en soulvolle achtergrondkoortjes.

Opvallend is dat Keb’Mo’ een song als ‘Quiet Moments’ al in de jaren zeventig schreef, maar hij het nu pas opnam.

Hoewel het nog veel te vroeg is voor een definitieve balans, lijkt zijn nieuwe alles bij elkaar iets te veelzijdig om ook een van zijn beste te zijn.

Inmiddels blijken al vijf songs van het album te horen te zijn:

Vanavond beginnen we in Kippenvel 703 aan de Kippenvel Top Zoveel 2021 en dus hoor je veel songs van weinig albums, want we draaien nummers van de albums die we vorig jaar het leukst, het indrukwekkendst, het ontroerendst en dus het mooist vonden én vinden.

Dat betekent in volkomen willekeurige volgorde onder anderen ‘Déjà Vu 50th Anniversary Deluxe Edition’ van Crosby, Stills, Nash & Young, die uiteraard helemaal niet nieuw was, maar wel veel nooit uitgebrachte songs bevatte, maar ook het huiveringwekkend goede ‘I Was A Witness’ van de Nederlandse Texaan Malford Milligan en zijn Southern Aces, de nieuwe van Tom Mank & Sera Smolen en het al een paar jaar oude ‘Kites & Satelites’ van Liseth Horsten, die we pas vorig jaar ontdekten.

Bovendien draaien we songs van twee albums die inderdaad tegen het einde van verleden jaar uitkwamen, maar waarvan we nog niet eerder iets draaiden: ‘Pay Day’ van Hans Theessink & Big Daddy Wilson en het daverende debuut van Nieke Dingemans; ‘Devil on my Shoulder’. Dat is dus ook vanavond tusse acht en tien weer twee uur muziek voor wie wil luisteren.

tot vanavond dus, tot Kippenvel!

En voor als je ons niet gelooft: van veel van deze albums vind je recensies op onze site….

De Rolling Stones worden geëerd met een serie van twaalf postzegels door de Engelse Royal Mail.

Dat gebeurt ter ere van het zestigjarige bestaan van de groep.

Acht ervan laten de Stones zien tijdens optredens, zoals in Hyde Park in juli 1969 na de dood van Brian Jones,  in maart 1995 en in Düsseldorf in 2017.

Op twee van de vier andere staan foto’s van de groep en op de twee laatste promotieposters voor wereldtournees.

Op een van die acht staat drummer Charlie Watts centraal en dat lijkt ons niet meer dan terecht.

Op geen van de foto’s is echter ook maar een spoor te vinden van Brian Jones of van Bill Wyman, die ons beiden toch ook een integraal onderdeel lijken van de geschiedenis van de groep.

Dat ze ontbreken staat in schrille tegenstelling tot de woorden van David Gold, Director of Public Affairs & Policy, van de Royal Mail: ‘Few bands in the history of rock have managed to carve out a career as rich and expansive as that of The Rolling Stones. They have created some of modern music’s most iconic and inspirational albums, with ground-breaking live performances to match.’

Het is al kleinzielig dat Mick Jagger, Keith Richard, Ron Wood én Charlie Watts Wyman op alle mogelijke manieren doodzwegen na zijn vertrek uit de band, maar dat de Royal Mail zich nu ook heeft laten ringeloren is in flagrante tegenspraak met de ronkende woorden die Gold bezigde.

Toch benieuwd naar hoe die postzegels eruit zien?