Over singer-songwriter Jeff Buckley is een documentaire gemaakt door regisseuse Amy Berg (‘Janis: Little Girl Blue’).

‘It’s Never Over, Jeff Buckley’ ging in première op het Sundance Festival en gaat over de man die diepe indruk maakte met zijn cover van Leonard Cohen’s ‘Hallelujah’ op zijn debuutalbum ‘Grace’ (1994) door zijn hoge stem en zijn bereik van vier octaven en met zijn pas na zijn verdrinkingsdood verschenen tweede, ‘My Sweetheart, The Drunk’(1998), waarop songs stonden die nog niet af waren.

Buckley’s moeder, Mary Guibert, verleende Berg voor de film toegang  tot haar foto’s en haar voicemails tot en met de laatste die Buckley haar stuurde en tot zijn dagboeken.

Er zijn verder interviews te zien met zijn ex-vriendinnen Rebecca Moore en Joan Wasser (Joas As A Policewoman), bandleden Michael Tighe en Matt Johnson, producer Andy Wallace, tourmanager Gene Bowen, maar ook met singer-songwriter Aimee Mann en met zanger-gitarist en vriend Ben Harper.

Uiteraard is ook de gecompliceerde verstandhouding tussen Jeff Buckley en zijn vader Tim Buckley een onderwerp.

Het heeft even geduurd, want Garth Hudson overleed al op 21 januari jl., maar inmiddels heeft Bob Dylan dan toch gereageerd.

Hij zette op X de volgende complimenteuze mededeling:  ‘Sorry to heart the news about Garth Hudson. He was a beautiful guy and the real driving force behind The Band. Just listen to the original recording of ‘The Weight’ and you’ll see.’

Van Roel Spanjers’ recente soloabum ‘Birdcatcher II’ is een nieuwe single uitgekomen.

Op ‘Your Pain Is My Pain’ zingt de Amerikaanse soulzanger Malford Milligan mee in een song die herinneringen oproept aan de klassieke Memphis-soul en die gaat over vriendschap en inlevingsvermogen:

Elton John heeft in een interview met de Sunday Times de kritiek van Paul McCartney op de Britse wetsvoorstellen over AI gesteund.

Net als McCartney wond hij geen doekjes om zijn mening en bovendien legt hij daarbij een verband met het belang van bescherming van artiesten tegen de vrijheid van AI voor de Engelse muziekindustrie als geheel: ‘This will allow global big tech companies to gain free and easy access to artists’ work in order to train their artificial intelligence and create competing music. This will dilute and threaten young artists’ earnings even further. The musician community rejects it wholeheartedly.

Ook zei hij dat het voor nieuwe artiesten moeilijker dan ooit is om met het door hen via de muziekindustrie verdiende geld een beginnende carrière op te bouwen vanwege de ‘uitdagende’ financiële situatie.

John is dan ook helder in zijn conclusie:

De Eagles hebben noodgedwongen een van hun gitaristen moeten vervangen.

Steuart Smith heeft de livegroep van de band moeten verlaten doordat hij verschijnselen van Parkinson heeft.

Smith heeft meer dan 25 jaar bij de Eagles gespeeld, maar stond net als andere aanvullende muzikanten altijd in de schaduw van de voorlieden, al speelde hij mee op hun late dubbelalbum, en schreef hij mee aan maar liefst zeven nummers van het bij vlagen hilarisch slechte, het eerdere werk van de groep schaamteloos plagiërende ‘Long Road Out of Eden’, terwijl er ook overduidelijk nummers van Dire Straits, Pink Floyd en Michael Jackson (?!) dienst deden als inspiratie.

Ondanks een schokkend gebrek aan originele ideeën worden ook de koortjes in deze nummers echter wel weer heel mooi gezongen, zodat je kunt meezingen, als je tenminste je lachen kunt inhouden.

Smith staat als componist overigens steevast vermeld als laatste, wat doet vermoeden dat hij het gebrek aan inspiratie van de kern-Eagles moest compenseren in ‘No More Walks in the Woods’, ‘Busy Being Fabulous’, ‘Waiting in the Weeds’, ‘Do Something’, ‘Frail Grasp on the Big Picture’, ‘Business As Usual’ en ‘Center of the Universe’.

Smith is inmiddels vervangen door Christopher Holt, wiens cv ook een complete geschiedenis van de pop en rock omvat. Hij speelde eerder in de schaduw van onder anderen Bob Dylan, Ringo Starr, James Taylor, Jackson Browne, Stevie Nicks, de Doobie Brothers, Lyle Lovett en Don Henley.

Recent was hij lid van Mike Campbell’s The Dirty Knobs.

Over zijn nieuwe baan zei hij in een interview met The Dallas Morning News: ‘I’m trying to fill the giant shoes of all three that came before me. It’s some of the most beautiful guitar work ever recorded, in my opinion. It’s the highest honor for me to do it, and it’s my duty to get it right.’

Met die drie bedoelde hij achtereenvolgens, Bernie Leadon, Don Felder en Steuart Smith, hoewel de laatste die andere twee naspeelde, hoe vakkundig hij dat ook deed..

Holt zei nog veel meer in dat vraaggesprek, hoewel hij geen wereldschokkende uitspreken deed: