Bob Dylan is de laatste weken niet uit het nieuws te slaan vanwege zijn biopic ‘A Complete Unknown’.

Die film is inmiddels op eerste kerstdag in première gegaan in de VS, maar hier moeten we nog bijna twee maanden wachten op dat moment.

Om de bezoekersaantallen in de Amerikaanse bioscopen aan te jagen, komt er nog steeds druppelsgewijs nieuws over het opnameproces van de film naar buiten: na allerlei wetenswaardigs over hoofdrolspeler Tomthée Chalamet zijn het de laatste dagen nieuwtjes over Dylan zelf die het vuurtje moeten opstoken.

Eerder was er al het nieuws dat regisseur James Mangold in een koffiehuis zijn script aan de brommende bard moest aanprijzen in de vorm van een korte samenvatting, maar dit bericht gaat nog een paar stappen verder: Dylan sprak daarna nog meerdere keren met Mangold af om het hele script door te spreken.

Daarbij is ‘doorspreken’ trouwens niet het goede woord: in podcast ‘The Town’ vertelt ‘A Complete Unknown’- producent Peter Jaysen dat Mangold en Dylan het hele script hardop hebben voorgelezen.

Daarbij moest Mangold niet alleen alle bijna alle rollen voor zijn rekening nemen, maar ook de regieaanwijzingen hardop voorlezen, terwijl Dylan de hem in de film in de mond gelegde teksten voorlas.

Dylan zou tijdens die sessie ook aantekeningen hebben gemaakt  op een exemplaar van het script en pas aan het einde van de laatste leessessie zijn goedkeuring aan het script hebben gegeven door er zijn handtekening op te zetten.

Die versie van het script zou in handen zijn van Mangold en niet alleen Dylan-fans zouden die aantekeningen graag lezen, maar dat zal nog wel heel lang een wens blijven.

Uit dit verhaal kun je verschillende conclusies trekken met betrekking tot Dylan’s geestelijke betrokkenheid bij deze film…

Eerdere berichten voer Dylan en over ‘A Complete Unknown’ vind je in de categorie nieuws.

In een interview met de Engelse krant ‘The Guardian’ praat regisseur James Mangold uitgebreid over zijn ‘A Complete Unknown’.

Het ging hem erom erachter te komen hoe mensen omgaan met een genie: net als in de film ‘Amadeus’ van Milos Forman uit 1984 komen ze voor ‘uitdagingen’ te staan: behalve bewondering voor het genie voelen ze ook afkeer voor hem.

Daarvan moest hij Dylan zelf overtuigen in een ontmoeting die wonderlijk genoeg in een koffiehuis plaatsvond.

Daarbij moest hij een samenvatting geven van het script in het besef dat dat niet te lang moest zijn.

Mangold zegt daarover:‘I thought very carefully, because I knew he didn’t want a 20-minute answer. 

I said: ‘It’s about a young guy in Minnesota who’s suffocating and feeling desperate and who leaves everything – friends, family – behind and, with just a few dollars in his pocket, makes his way across the country and creates a new identity and makes new friends, finds a new family and blossoms, becomes successful, then starts to suffocate again and runs away.

He smiled, and that was all. Like, he didn’t have anything more to say, but I knew that meant… he didn’t take issue.’

Mangold vindt ook dat Dylan een bedreiging was voor de toenmalige folkscene:

Het gebouw dat staat afgebeeld op de hoes van het Doors-album ‘Morrison Hotel’ is ernstig beschadigd geraakt bij een brand.

Het staat in het centrum van Los Angeles op de kruising van Pico Boulevard en Hope Street en er brak in uit op donderdag 26 december.

Het blussen van de brand duurde anderhalf uur en er zouden zeventien brandweerwagens voor nodig zijn geweest.

Aan het eind van de jaren zestig was het inderdaad een hotel en daarna was het ironisch genoeg jarenlang een trainingslocatie voor de brandweer van Los Angeles, al zou het worden verbouwd tot een woningcomplex.

De hoesfoto werd gemaakt door de beroemde popfotograaf Henry Diltz in december 1969 op het moment dat de lobby leeg was, want alleen zanger Jim Morrison, drummer John Densmore, gitarist Robbie Krieger en toetsenist Ray Manzarek zijn erop te zien:

Op de avond van eerste kerstdag hoor je gospels én songs over Kerstmis die je nergens anders hoort van Candi Staton and the Jewel Gospel Trio en de Space Spiritual Singers, Sam Cooke and the Soul Stirrers en de Charioteers en van Marc Cohn en Aaron Neville, Jesper Lindell en Bruce Springsteen, Jim White en Kenny White, Hidden Agenda Deluxe met Oh Susanna en Zijlstra, Jude Johnstone en Spottiswoode and his Enemies. Dat is dus deze week weer twee uur muziek voor wie wil luisteren!

tot vanavond om acht uur dus, tot Kippenvel!

Bruce Springsteen heeft een nieuw album vol covers uitgebracht.

Het is uit als download en ook te horen via de diverse muziekstreamers.

De opnamen zijn door de jaren heen gemaakt, want ‘Sha-La-La’ van The Shirelles komt uit 1975, terwijl Elvis Presley’s  ‘Follow That Dream’ dateert uit 1981, ‘Don’t Change’, de cover van een INXs-nummer uit 2014 stamt en ‘Rainy Night in Soho’ van The Pogues uit 2024.

Ook staat er een versie op van ‘Jole Blon’ samen met Gary ‘U.S.’ Bonds uit 1981, het jaar waarin Springsteen en zijn E Street Band met Bonds ‘Dedication’ opnamen, zijn comeback-album.

de tracklist: